Mijn eerste keer in Afrika! Met een klein groepje wandelaars uit Canada, Ierland en Engeland gingen we een week lopen over oude Berber routes.
Vanuit Marrakech werden we de eerste dag met een busje een paar uur op weg gebracht het Atlasgebergte in. Vanuit het dorpje Izihks gingen we lopen. Ons gezelschap voor deze week bestond verder uit een lokale gids (Mohammed, dat is net zoiets als Armen in Armenië en Giorgi in Georgië…), een kok en drie muilezeldrijvers die de ezels bepakten en verzorgden.
We overnachtten in gastenverblijven in dorpen. Dit waren soms huizen, soms meer een soort hotels waar vroeger blijkbaar enorme aantallen karavaangasten verbleven. Wij waren er meestal de enigen nu.
De route liep soms over een duidelijk herkenbare weg, maar meestal dwars door velden, rotsachtig terrein, akkers en rivierbeddingen.
Het was voor ons noordelingen al vrij warm (20-25 graden), voor de Berbers was het duidelijk nog winter, want zij liepen veelal nog in winterjas. We begonnen op zo’n 2000 meter hoogte en met 18 graden Celsius, en elke dag daalden we wat en steeg de temperatuur.
De route eindigde in het toeristische Ait Ben Haddou (een bekende filmlocatie), waar we even weer moesten omschakelen na al die heerlijk rustige dagen met enkel geluid van dieren (zoals vogels buiten en binnen in de huizen, alles was namelijk open) en de moskee-oproepen. We hadden een week lang geen andere buitenlanders gezien.
Van Ait Ben Haddou reden we met de bus weer terug naar Marrakech waar we allemaal nog net op tijd een vlucht naar huis hadden voor de Coronacrisis alles plat legde.
