Catalonië

Plafond Sagrada Família
Het plafond in de Sagrada Família

Met de trein naar Spanje met als bestemmingen Barcelona en Alta Garrotxa, een vulkanisch gebied in het noordoosten van Catalonië aan de voet van de Pyreneeën. Een vakantie van extremen: in de TGV naar ons viersterrenhotel boven een treinstation in Barcelona, en daarna een week midden in de natuur.

Killing the city

In Barcelona gaf het rondlopen nogal een dubbel gevoel. Prachtige gebouwen, maar ook veel panden die te koop staan en leuzen op kraakpanden en op andere muren tegen toeristen. ‘Tourists are killing the city’ en ’tourists go home’ verwelkomen je o.a. als je naar Park Güell loopt. (Het massatoerisme lijkt een groeiend probleem in meerdere Europese steden, volgens dit artikel in The Guardian.)
Ook een raar gezicht: in (oude) straten zijn roltrappen geplaatst om de toeristen omhoog te brengen. Ik kan me voorstellen dat je niet echt blij wordt als je vanuit je huis uitkijkt op een roltrap vol toeristen, die de hele dag door ratelt.
Wij waren nogal naïef op een ochtend naar de Sagrada Familia gegaan met het idee dat we daar dan wel naar binnen konden. Dit bleek je (ver) van tevoren online te moeten boeken. Dus gingen we in een parkje zitten om te kijken wat er mobiel nog geregeld kon worden. Aan het eind van de dag waren er nog net 2 tickets, en voor Park Güell de volgende ochtend alleen nog om 8 uur. Gelukkig hebben we het dus nog wel kunnen zien.

Regenwater en zonnepanelen

Vanuit Barcelona namen we de bus naar Olot, waar we werden opgepikt met een jeep.
In ons ‘natuurhuisje’ konden we heerlijk bijkomen van de stadse drukte. Dankzij zonnepanelen was er wel elektriciteit. In Spanje voeren ze een anti-zonne-energiebeleid door belasting te heffen op de opwekking via het netwerk, waardoor maar weinig mensen zonnepanelen nemen. Idioot, helemaal gezien het zonnige klimaat.
Net als onze gastfamilie gebruikten we regenwater om te wassen en te drinken en dat beviel prima. Veel beter dan het chloorwater in de stad.
Er waren veel mooie wandelpaden in het gebied, en weinig wandelaars. We konden zwemmen in een rivier vlakbij (een uur de berg af en weer op, dat wel), waar een dam in was aangelegd. Verder stonden de rivieren en riviertjes die wij overstaken overal droog. Het was heet, maar het gebied is wel erg groen en er schijnt in het algemeen wel genoeg regen te vallen.

(Siësta) leesvoer deze vakantie: o.a. ‘Wie (niet) reist is gek’ van Ap Dijksterhuis over de psychologie van het reizen. Hij gebruikt de term wegwee. Ik houd het toch bij fernweh.