Terug naar de Balkan, dit keer niet backpackend maar met een in Kroatië gehuurde auto. Op mijn vorige reis waren we een dag met de bus door Montenegro gekomen, vanaf Albanië met als bestemming Sarajevo. Het uitzicht vanuit de bus was overweldigend, maar er was geen tijd om uit te stappen en langer rond te kijken. Dus moest ik nog een keer terug.
Omdat veel mensen me verward aankijken als ik onze vakantiebestemming noem, eerst even een kaartje. Montenegro ligt aan de Adriatische zee, ter hoogte van midden Italië. Het was er eind september aan zee nog boven de 25 graden, goed strandweer.
We hadden een appartement gehuurd in Herceg Novi, een relaxte badplaats nabij de grens met Kroatië met een klein oud stadscentrum en duizend trappen. De boulevard bestaat niet enkel uit hotels en disco’s, maar is ook een mooi wandelpad met veel overhangend groen (met gevaar voor ‘bloederig’ kaktusfruit op je hoofd).
De wegen in Montenegro zijn uitdagend, wandelpaden nauwelijks te vinden. En het ‘pad’ dat we vonden boven Herceg Novi was zo ruig (en het weer zo heet) dat we de helft van de kortste route al wel genoeg vonden voor één dag. Roland sjouwde rond met een statief dus hij was blij toen we op een verlaten weg een hoop hagedissen zagen. Later zagen we ook waarom de weg verlaten was: er was duidelijk een voertuig de diepte ingedoken, een gat in de weg achterlatend.
Ondanks dat het land is ingericht op autoverkeer zagen we redelijk wat fietsers, zowel lokale bewoners als toeristen. Vaak zonder licht en zonder helm, zwoegend over berghellingen en door lange donkere tunnels. Wel hebben de wegen goed asfalt en wordt er veel gecontroleerd op snelheid. Zelfs wij kregen met ons slakkegangetje nog een keer een waarschuwing van de politie op de hoogvlakte van Durmitor.
Vanaf Herceg Novi hebben we uitstapjes gemaakt naar Kotor, Cetinje (nabij Lovcen – de zwarte berg), het Skadarmeer en Zabljak (in Durmitor nationaal park). Elke paar kilometer verandert het landschap. We wilden op veel plekken wel even stoppen, maar met auto’s en bussen achter je aan op smalle weggetjes langs diepe afgronden is het maar beter om de vaart (40 -60 km/u…) er in te houden.
We sloten de vakantie af met een bezoek aan Dubrovnik in Kroatië. De oude stad is prachtig, maar doe mij maar het relaxte Montenegro, waar je ‘gewoon’ kunt betalen met euro’s en niet wordt afgezet met oploscappuchino en peperdure parkeerplekken (als je al in staat bent te betalen), waardoor iedereen ook weer op z’n Georgisch parkeert: midden op de stoep.
